پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

دومین اجلاس بین‌المللی ایران و آفریقا با حضور رئیس‌جمهور ایران و نمایندگانی از ۳۰ کشور آفریقایی، روز جمعه در حالی برگزار شد که تجارت ایران با کشور‌های آفریقایی برخلاف انتظارات افت قابل‌توجهی را در سال‌گذشته تجربه کرده‌است. سفر تابستان گذشته رئیس‌جمهور به آفریقا و اظهارات او در این سفر به روشنی نشان‌دهنده عزم جدی دولت برای توسعه روابط تجاری با کشور‌های آفریقایی است، با این‌وجود در مسیر افزایش حجم تجارت ایران با اقتصاد روبه‌رشد قاره آفریقا دو مانع جدی وجود دارد. مشکل اول که ایران کنترل بیشتری بر آن دارد، مربوط به نبود ابزار‌های لازم برای تجارت است. رئیس جمهور در دومین اجلاس بین المللی ایران و آفریقا با بیان اینکه زمینه‌های صادراتی خوبی میان ایران و کشور‌های آفریقایی وجود دارد و با توجه به ابراز تمایل کشور‌های آفریقایی برای همکاری با ایران، خاطرنشان کرد: امیدوارم این نشست منشا تصمیم‌سازی‌ها و تصمیم‌گیری‌های سازنده و موثری برای ارتقای اقتصاد مکمل و اثربخش میان ایران و کشور‌های آفریقایی و منشا پیشرفت اقتصادی بیش از پیش برای دو طرف باشد.

از نظر اقتصادی بررسی‌های زیادی بر روی انتقال گاز ایران به پاکستان صورت گرفته. قرار بود ۶۰ درصد این گاز به هند برود ۳۰ درصد به پاکستان و ۱۰ درصد هم در جنوب ایران مصرف شود. زمانی که هند از این خط حذف شد و با فشار آمریکایی‌ها کنار رفت شاید از منظر اقتصادی هم این خط لوله و مساله انتقال گاز ایران به پاکستان چندان مقرون به صرفه نباشد. ایران البته ذخایر گاز زیادی دارد، اما به علت اینکه تحریم‌ها علیه تهران شدید است کشوری و یا شرکتی حاضر به سرمایه‌گذاری بر روی چاه‌های گاز ایران نیست و ایران هم نمی‌تواند آنگونه که باید از این ذخایر بهره ببرد. قرار بود یک کنسرسیوم گازی برای سرمایه‌گذاری در استخراج گاز در ایران ایجاد شود و کشور‌های مختلف دنیا نیزدر این کنسرسوم نقش داشتند صحبت‌هایی وجود داشت که ۲ الی ۳ فاز پارس جنوبی توسط این کنسرسیوم توسعه یابد و خط لوله انتقال هم به هند از پاکستان کشیده شود، اما اکنون این شرایط هم دیگر وجود ندارد. سوال اینجاست که هزینه‌های کشیدن خط لوله توسط طرف ایرانی را باید به حساب چه کسی گذاشت و از چه کسی مطالبه کرد؟ چرا وزارت نفت به شکلی فشل و وارفته، توان سناریوسازی‌های غلطان برای موقعیت‌های بحران را ندارد؟ آیا رواست که حقوق ماهیانه بدهیم و شمایل آویزان مدیران نفتی را تحمل کنیم؟ روایت است که پول حرام هر کجا خود را نشان ندهد، خودش را در اولاد نشان می‌دهد. ان شاالله که درآمد عزیزان طیب باشد.

رئیس سازمان مالیاتی کشور با شرکت در نشست هم اندیشی با نخبگان بیان داشت که امروز دو وظیفه مهم را به عنوان نظام مالیاتی برعهده داریم که باید به نتیجه برسانیم؛ نخستین وظیفه ما تامین مالی پایدار و غیر تورمی برای دولت است و دومین وظیفه نظام مالیاتی حفظ رضایت مردم می‌باشد. موضوعی که بنظر می‌رسد، سازمان امور مالیاتی در هر دو مورد درمانده شده است. مالیات ستانی به ضرب و زور فشار بر اقشار مبتنی بر سلیقه گرایی ممیز‌ها (اگر سند می‌خواهید حاضر به اثبات هستیم) پدر تولید و توسعه اقتصادی را درآورده است. شیوه مالیات ستانی هم نوبری است برای خودش. جناب رئیس سازمان، چقدر از فساد‌های مالی و اخلاقی ممیزان خبر دارند (انکار نکنید که رسوایتان می‌کنیم و کم کاری سنواتی تان را به دیوان، نظام‌های بازرسی و امنیتی کشور می‌کشیم). چرا یک شرکت کوچک برای انواع فرم‌های رنگارنگ شما باید مجبور به استخدام حسابدار شده و یکصد میلیون تومان خرج کند که مثلا به شما بیست میلیون تومان مالیات بدهد؟ چرا اولویت‌های وظیفه‌ای دستگاه تحت امرتان را فراموش کرده اید؟ آقای محترم، اهمال، قصور، تقصیر، ترک فعل سازمان تحت امر شما، کم کم در حال تبدیل شدن به عاملی بر ضد امنیت ملی است. چرا خودتان را به خواب خرگوشی زده اید؟ در زمان انتصاب تان، ده فرمان را برایتان ارسال کردیم. بنظر می‌رسد وقت حساب کشی قانونی از شما فرا رسیده است. یا بشکل کارآمدتر خدمات رسانی می‌کنی و انجام وظیفه با رویکرد اصلاح و تقویت سیستم تحت امرت را خواهی داشت، یا خودت را آماده پرداخت هزینه‌های قضایی، نظارتی و حتی امنیتی عملکردت بکن. گام دوم انقلاب، با مدیران اجرایی تعارف ندارد. سربسته عرض شد.

موسسه تحقیقات فناوری جورجیا آمریکا پس از تنش بین ایران علیه اسرائیل گزارش داد: پروژه‌هایی مانند کریدور تجاری IMEC برای مدت نامحدودی از مسیر فعالیت خارج شده است.کریدور تجاری IMEC بنا بود پیوندی اقتصادی، سیاسی و امنیتی میان هند، امارات، عربستان و اسرائیل برقرار نموده و یکی از رقبای جدی کریدور شرق به غرب از مسیر ایران به حساب می آمد .از طرف دیگر، با توجه به شرایط منطقه، شاهد ایجاد انواع کریدورها نظیر کریدور میانی ، کریدور ایران روسیه ، کریدور جاده توسعه عراق و غیره می باشیم. کریدور شمالی (از طریق روسیه)، کریدور جنوبی (از طریق ایران) و کریدور میانی (از طریق آسیای مرکزی و قفقاز جنوبی) در حال حاضر سه مسیر اصلی ترانزیتی داخلی موجود هستند که آسیا و اروپا را به هم متصل می‌کنند. جنگ کریدورها نباید با نگاهی انفعالی ایران دنباله گیری شده و ضروری است که راهبردیابی مناسب درخصوص آن دنباله گیری گردد.

آقایان یاد گرفته اند فرت و فرت آمار اشتغال می دهند. اشتغالی که اثرگذاری واقعی ان بر تولید ملی و توسعه اقتصادی جای اما و اگر زیاد داشته و بنوعی با مشاغل غیراولویت ها، مشاغل ناپایدار و بعضا مشاغل کاذب روبرو هستیم. دولت های چپ درگیر رفاقت بازی و باندبازی هستند و دولت های راست درگیر نگاه پوپولیستی و محفل بازی. داستان روی گرفتن حقوق ماهیانه و ایفای حق رفاقت است. ای لعنت بر آن لقمه نان حرامی که به منزل می برید و جیفه دنیوی که می اندوزید و فیش ماهیانه ای که بدان دلخوش و وابسته اید. بدون آنکه حداقل نگاهی به توسعه ملی و تامین منافع کشور و شهروندان داشته باشید. ای لعنت بر وجود هرچه مدیر اجرایی است که بودنش اولویت بر صلاحیت اش است و کارامد اش . مرگ و بی ریشگی نثار وجود پست تان که تمدن سازی اسلامی- ایرانی زخمی وجود پلید جماعتی بی عرضه به اسم راست و چپ، شده است. چندبار تذکر و هشدار داده و می دهیم که اشتغال زایی و سیاستگذاری اشتغال در کشور باید قاعده مند شده و وام دادن و راه اندازی لبو فروشی و باقالی فروشی را نباید جزو آمارسازی های اشتغال آورد. آقای وزیر محترم کار، چند بار مستقیما باید به حضرتعالی بگوییم که صرف داشتن رای اعتماد دلیلی بر صلاحیت حضرتعالی برای وزارت نبوده و نیست. تیم شما قافله هزار شتر است اخوی . ریسمان رها شود، هریک به طائفه خود می رود. ما نه قصد توهین داریم و نه تخریب و نه پرخاش. سوال داریم و مطالبه. شمایی که وزن این کار نیستی چرا باید در مسند بمانی؟

محمد عنبری مدیرکل دفتر امور شرکت‌های دولتی وزارت امور اقتصادی و دارایی گفت: در ۲ و سال نیم فعالیت دولت سیزدهم مطابق با اصل شفافیت در این دولت؛ ۳ هزار و ۴۲۹ صورت مالی تمام شرکت‌های دولتی و حاکمیتی منتشر شد و امروز در سراسر حکومت و کل دولت شرکتی پیدا نمی‌کنید که در این نقشه نباشد و بالای ۵۰ درصد آن متعلق به دولت باشد و صورت‌های مالی آن منتشر نشده باشد. صورت‌های مالی، دقیق‌ترین سند مالی و شناسنامه مالی یک شرکت هستند و اطلاعات هویتی و ماهیتی و تا آدرس آن‌ها گرفته تا ریزترین تراکنش‌ها در صورت‌های مالی، ترازنامه و سود و زیان ان‌ها و در حقوق صاحبان سهام، و همه اتفاقات مالی که در شرکت رخ می‌دهد، هستند که با توضیحات کامل در این صورت‌های مالی منعکس می‌شود. عنبری در پایان افزود: همین الان کلی نامه روی میز بنده است که نهاد‌ها و سازمان‌ها درخواست داده‌اند که صورت‌های مالی شرکت‌های ما را از روی کدال بردارید و منتشر نکنید و این بدون محرمانگی خاصی رخ داده است.

تالکوت پارسونز و آنتونی گیدنز تلاش کرده اند تا به یک پرسش کانونی در جامعۀ سرمایه داری پاسخ دهند: با افزایش ثروت ملی و ثروت طبقۀ سرمایه دار، چگونه می‌توان عامۀ مردم را نسبت به کشور، تعلق خاطر آن‌ها به نظام سیاسی/اقتصادی، حفظ قرارداد اجتماعی و نظم عمومی تداوم بخشید؟ در پاسخ باید گفت که در اقتصاد سیاسی کشورها، سه بازیگر اصلی وجود دارد: حاکمیت، بخش خصوصی و عامۀ مردم (مصلحت عامه). سرنوشت سیاسی کشور‌ها تحت تاثیر دینامیکی است که در میان این سه بازیگر وجود دارد. ادبیات جهانی، واژه حکمرانی (تعامل دولت، بخش خصوصی و حقوق عامه) را بعنوان مبنای کنش متعادل و پیش رونده در حوزه‌های مختلف، مورد پذیرش قرار داده است. در خصوص ایران و در حوزه اقتصاد، این سوال مطرح می‌شود که چگونه با رویکرد حکمرانی، می‌توان اقدام به کاهش تورم دو رقمی در کشور نمود؟ در پاسخ باید گفت که، با توجه به هزینه‌های فزایندۀ نهاد دولت و ناترازی نظام بانکی، منابع مالی برای سرمایه گذاری در تولید و زیرساخت‌های کشور بسیار محدود بوده و یا به علت محدودیت استخراج و مشکلات فروش نفت، به حداقل رسیده است. برای حاکمیت، حفظ وضع موجود با اندکی تعدیل‌های مقطعی تنها راهبرد واقع بینانه خواهد بود، زیرا اصلاحات بنیادی اقتصاد کشور، خانه تکانی‌های جدی سیاسی، فرهنگی و امنیتی به همراه خواهد داشت و ائتلاف‌های متفاوت سیاسی را به وجود خواهد آورد. طبعاً هیچ حاکمیتی با دست خود ساخت قدرت خود را متزلزل نمی‌کند ضمن اینکه در گونه شناسی لذاتِ متصورِ بشر، هیچ لذتی بالاتر از لذت قدرت قرار نمی‌گیرد. حفظ وضع موجود، توان اجرای یک راهبرد دراز مدت را ندارد، اما با تعدیل‌های ماهانه و شکار فرصت‌های کوتاه مدت، قابلیت عملیاتی شدن را دارد.

وزیر اقتصاد از وضعیت مطلوب ایران در حوزه بدهی‌های خارجی خبر داده و گفته «وضعیت دولت ما از نظر بدهی از آمریکا، ژاپن، ایتالیا و هفت کشور بهتر است». گفته‌ای که این سؤال را ایجاد می‌کند که آیا وزیر اقتصاد، اقتصاد نمی‌داند؟ در شرایط اقتصادی که کشور در چرخه ای معیوب از رانت و انحصار و اقتصاد سیاسی ضد تولید، گرفتار شده و یکی از راه های خروج از بن‌بست ، جذب سرمایه جدید و احتمالا دریافت تسهیلات خارجی، با رویکرد توانمندسازی و تسهیل در تحقق رشد هشت درصدی منجر به خروج از بحران اقتصادی است، وزیر اقتصاد از چه چیزی حرف می زند؟ برخی از کارشناسان اقتصادی معتقد هستند که کشورهای دنبال کننده اقتصاد پویا ، سراغ بدهی خارجی می‌روند و با این کار نرخ رشد اقتصادی خود را بهبود می‌دهند. حال مشخص نیست که در چنین شرایطی چرا وزیر اقتصاد باید به کاهش بدهی خارجی افتخار کند؟ آیا منظور وی ، نوعی ویترین چینی بر اساس شاخص های اتمیسم و منفرد اقتصادی ( با عدم نظرداشت به کلیت اقتصاد و ماهیت هم بند و یکپارچه ان) بوده است؟ یا اینکه با توجه به رشد پائین اقتصادی کشور و عدم توان پاسخگویی به پرداخت اصل و فرع بدهی و همچنین وجود رانت و فساد اقتصادی، پرهیز از ابتلا به بدهی خارجی را مفید ارزیابی کرده اند؟

بانک مرکزی در اواسط فروردین ماه ۱۴۰۳، لیست ابربدهکاران بانکی را در سه حوزه تسهیلات جاری، غیرجاری و اشخاص مرتبط تا پایان اسفند ۱۴۰۲ را به‌روزرسانی و منتشر کرده است. نگاهی تطبیقی به این لیست و لیست‌های سه ماهه قبلی، ناگفته‌های زیادی منجمله ضرورت تمرکز بر بحث امهال بدهی، ورودی‌های جدید از ابر بدهکاران، علل ناتوانی برخی از بانک‌ها در وصول و یا کاهش مطالبات و مواردی همانند را در بر دارد. شایعاتی درخصوص وام دهی ضربدری افراد مرتبط بانک‌های گوناگون شنیده می‌شود که نیازمند راست آزمایی است و شعار سال، به زودی با ذکر شواهد متقن، اقدام به افشاگری درباره برخی از این بانک‌ها خواهد کرد (در حال حاضر، در مرحله راست آزمایی شنیده‌ها و گزارشات دریافتی هستیم).

داود منظور، رئیس سازمان برنامه و بودجه در صفحه خود در فضای مجازی نوشت: ‏در جهت حمایت از کسب‌وکارهای کوچک و متوسط، در سال ۱۴۰۱‌ حدود ۵۵۰ هزار و در سال ۱۴۰۲ یک میلیون مجوز جدید در بستر درگاه ملی صدور مجوزها صادر شد. تامین مالی کسب و کارهای کوچک و متوسط در قالب تبصره ۱۸ قانون بودجه در کنار تسهیل صدور مجوزها، به توسعه اشتغال کمک کرده است. فقط یک سوال از دکتر داوود منظور داریم. آیا نگاه نقطه ای و غیریکپارچه به شاخص های اقتصادی نظیر صدور مجوز کسب و کار را می توان بعنوان کارنامه حمایتی محسوب کرد؟ در شرایط انقباض پولی بانک ها، واقعا چند درصد متقاضیان تسهیلات مالی خرد، به خواسته خود رسیده اند؟ دکتر منظور عزیز، این گونه گزارش عملکرد دادن حداقل با توجه به سابقه و عقبه شناختی که از شما سراغ داریم، امری زشت و سخیف است. آیا اقتصاد دان ها هم طنز تعریف می کنند؟

مدیر کل دفتر سیاستگذاری و توسعه اشتغال اعلام کرده است که در پاییز ۱۴۰۲ نرخ بیکاری فارغ‌التحصیلان ۱۱.۴ بوده است. نرخ مشارکت کاردانی در سال ۱۴۰۱ معادل ۵۰ درصد، نرخ بیکاری آن‌ها ۱۰ درصد، نرخ مشارکت کارشناسی حدود ۴۸ درصد و نرخ بیکاری آن ۱۵ درصد، نرخ مشارکت کارشناسی ارشد بالای ۶۸ درصد و نرخ بیکاری آن‌ها نزدیک به ۹ درصد، نرخ مشارکت فارغ التحصیلان دکتری بالای ۷۰ درصد و نرخ بیکاری آن‌ها سه درصد است. طبق برآورد‌های مرکز آمار در سال ۱۴۰۱ تقریبا ۵۰۰۰ فارغ‌التحصیل دکتری داشتیم که موفق به پیدا کردن شغل نشده اند. زهرا نژادبهرام، فعال سیاسی اصلاح‌طلب هم به تازگی بیکاری فارغ‌التحصیلان مقطع دکتری را نگران‌کننده دانسته و هشدار داده: «نمایندگان به فکر پنج هزار دکترای بیکار باشند.» این برای نخستین‌بار نیست که مسوولان درباره افزایش دکتری‌خوان‌ها هشدار می‌دهند، اما عجیب اینجاست که در روز‌های پایانی ۱۴۰۲ هستیم و به‌نظر نمی‌رسد برنامه‌ریزی جدی در این زمینه انجام شده باشد.

فرشاد مومنی، اقتصاددان و رئیس موسسه دین و اقتصاد در نشست دانایی و توسعه و رونمایی از کتاب اندیشه بی‌خانمان می‌گوید که در واقع همه چیز در جامعه ما دفرمه و از ریخت افتاده است. حال سوال این است که چرا چنین اتفاقی رخ داده است. پاسخ مشخص است، زیرا این امر در کادر نظام حیات جمعی دیده نشده یا نخواسته که دیده بشود. در چنین شرایطی سیاستگذاری اقتصادی ما شبیه انتخابات برگزار کردن ما می‌شود. به همبن دلیل رضاقلی دغدغه دارد که چرا این علوم کارکرد ندارند. این به این معنا نیست که اصحاب علم درک ندارند که چه اتفاقی رخ داده است بلکه آنچنان هویت جمعی پیدا نمی‌کند که اثربخشی داشته باشد. اگر حکومت بخواهد رابطه خود با مردم را در استاندارد ۲۷۰ سال پیش نگه دارد نمی‌توان دانش‌بنیان شد، این را رضاقلی در کتاب سراب گرایی صنعتی در جامعه قبایلی ایران و ضرورت در مرکزیت قرار گرفتن علم و فناوری در توسعه، بیان کرده بود. دوستانی که به نسل من می‌گویند که تو هم آن زمان انقلاب بودی پس باید عذرخواهی کنید به آن‌ها توصیه می‌کنم که کتاب تاریخ بی خردی خانم باربارا تاکمن را بخوانند. در این کتاب، پنج نفطه عطف تاریخ بشر را بررسی کرده و تصریح دارد که عادی‌ترین انسان‌های تاریخ، واقعیت را درک می‌کردند، اما در ساختار قدرت حاکمان موضوعات دم دستی ساده را درک نکرده بودند. فردی عذرخواهی بکند با نکند بیشتر سطح فهم خود را از پدیده انقلاب اجتماعی منعکس می‌کند. ضمن اینکه گره‌ای هم با عذرخواهی من باز نمی‌شود. شبیه موضوعی که در مورد انقلاب مطرح می‌شود در مورد توسعه هم مطرح می‌شود. همچنانکه برخی به صراحت اعلام می‌کنند که میلی به توسعه ندارند. حیاتی‌ترین مسائل هم تا زمانی که هویت جمعی در کشور پیدا نکنند نمی‌توانند در مسیر اعتلا قرار گیرند. مساله توسعه یک مساله اجتناب‌ناپذیر است و اگر به صورت فعال و خلاق با توسعه روبرو نشویم در نتیجه سیلی خواهیم خورد. از ربع پایانی قرن بیستم کشور‌ها وارد یک مدار جدید به نام عصر دانایی شدند و انقلاب دانایی و اقتصاد مبتنی بر دانایی به مثابه یک شیوه تولید و همزمان به مثابه یک نظام حیات جمعی باید مورد توجه قرار بگیرد. کشور‌های در حال توسعه در موج اول انقلاب صنعتی فکر می‌کردند که صنعتی شدن یک امر انتزاعی بوده و صرفا با جابجایی ماشین‌آلات محقق می‌شود برای همین بر این باور بودند که دیگران ماشین‌آلات صنعتی تولید کردند و ما خریداری کرده و صنعتی می‌شویم. این در حالی است که صنعتی شدن باید در کادر نظام حیات جمعی دیده شود و تغییرات اجباری متناسب در ساخت سیاسی و اجتماعی و نظام آموزشی و ... لحاظ شود، اما، چون این نکات لحاظ نشد، جوامع به ابن روز افتادند به ترتیبی که الان حسرت دوران پیشاصنعتی را می‌خورند. یعنی گرفتاری‌ها چندین برابر شده و توانمندی پیشین را از دست دادند. این نوع طرز تفکر بود که باعث شد در بیست سال تورم کشور، سه هزار و نود درصد و نقدینگی ده هزار و دویست و پنجاه درصد رشد کند. وقتی ماجرای توسعه گره خورد باید روی دو جا متمرکز شد یکی اعتبار علمی جهت‌گیری‌های سیاستی و فرایند‌های تصمیم‌گیری و تخصیص منابع و دیگری نظام توزیع منافع. دقیق توضیح دهم که چطور به جای علم در فرایند سیاست‌گذاری و تخصیص منابع از شبه علم استفاده می‌کنند و گنجشک را رنگ می‌کنند و جای چیز دیگری قالب می‌کنند. این چه جور علمی است که یک بسته سیاستی معین در طی بالغ بر سه دهه گذشته در دستور کار نظام تصمیم‌گیری کشور قرار داشته است، اما به هیچ کدام از اهداف اعلام کرده نرسیده است و هزاران تخریب و فساد و به هم ریختگی و وابستگی ذلت‌بار و نابرابری ناهنجار را پدید آورده آما همچنان در دستور کار است و با بزک کردن جلو می‌رود. در دستکاری واقعیت و جا زدن شبه علم و دروغ و کلک و پنهان کاری واویلایی درست کردند. شما حساب کنید که در این کشور سه چهار سال است که سالنامه آماری را منتشر نمی‌کنند. نزدیک سی سال است که روند تحولات سهم مربوط به ارزش آفرینی واسطه‌گریی مالی را حذف کردند تا سلطه ربا را پنهان کنند در حالیکه ده متغیر کنترلی دیگر وجود دارد که با آن می‌توان موضوع را متوجه شد.

۲۵ شهر جدید در سواحل استان‌های سیستان و بلوچستان، هرمزگان، خوزستان و بوشهر با سرمایه‌گذاری بخش خصوصی احداث می‌شود تا میزان جمعیتی که در نوار ۴۹۰۰ کیلومتری سواحل جنوب کشور سکونت می‌کنند از سه درصد مردم کشور به هشت درصد ارتقا یابد. در این بین اعضای اتاق بازرگانی دور هم آمده و در این خصوص تبادل نظر نمودند. محور صحبت‌ها روی محدود بودگی بخش خصوصی بود و این تاکید که اگر بخش خصوصی بازی گرفته شود، فلان می‌کند و بسیار می‌نماید. غافل از اینکه موانع کسب و کار در کشور یک بحث است و ناتوانی بخش خصوصی و با کمال صد‌ها تاسف، گرایش به روحیه دلالی، بحثی دیگر. حتی کم توجه به این اصل که توسعه منطقه‌ای و شهری و شهرسازی جدید نیازمند طرح جامع با تاکید بر ماموریت‌ها (نظیر توسعه شهرنشینی در منطقه خاص، توسعه اقتصادی در شهری جدید و.) است. این طرح در حال حاضر در کدام نهاد دولتی یا زیربخش‌های وزارت راه و شهرسازی تدوین شده است؟ اکثر آقایان از شهرسازی، ساختمان سازی و جاده سازی می‌فهمند و فکرشان در پروژه محوری و اقدامات عمرانی است نه توسعه سرمایه گذاری و ایجاد جاذبه‌های اقتصادی منجر به تجمیع سرمایه در منطقه. داستان دوستان شده، داستان حسین دهقان در توسعه مکران. آقا جونی‌ها، هر کاری ادم و تخصص خودش را می‌خواهد. با شیرینی و میوه خوردن دور میز و منتظر شکار نشستن، کاری جلو نمی‌رود.

رهبری تاکید مکرر نموده اند که راه برون‌رفت از اقتصاد وابسته و تک‌محصولی، تمرکز بر دانش بومی است، چراکه افزایش صادرات، اشتغال‌زایی، عدم‌وابستگی اقتصادی و شکوفایی اقتصادی در عرصه‌های مختلف را در پی خواهد داشت.حمایت از این شرکت ها و ایجاد اتمسفر حفاظتی برای کاهش موانع کسب و کار، یکی از مهمترین ضرورت های توسعه دانش بنیان ها قلمداد می شود. شرکت هایی که می توانند و امید می رود، دانش تولید نسل یک و دو را به سمت فناوری نسل سوم و چهارم سوق داده و ضمن رفع نیازهای داخلی، بازیگر اصلی پر کردن شکاف فناورانه رقابت محور در دنیای جدید برای کشور باشند.

عراق ساخت حدود ۶۰ درصد از تونل زیردریایی فاو (FAW) را تکمیل کرده و به نقل از فرهان الفرطوسی مدیرکل بنادر عراق، این امر می‌تواند منطقه ساحلی بصره در جنوبی‌ترین نقطه این کشور را از طریق جاده‌ای که به عنوان جاده توسعه با ترکیه معروف است، به آزاد راه ارتباطات تجاری بین المللی متصل کند (تبدیل فاو به قطبی اقتصادی – ترانزیتی در خاورمیانه). عراق با کمک ترکیه قصد دارد، بندر فاو را به ترکیه و اروپا متصل کند. طراح این پروژه ۶ میلیارد دلاری یک شرکت ایتالیایی بوده و پیمانکاری آن را یک شرکت کره‌ای بر عهده گرفته است. با تکمیل این پروژه، بندر جدید فاو بزرگ‌ترین بندر خاورمیانه حتی بزرگ‌تر از بندر جبل‌علی دوبی خواهد شد. بر اساس این طرح، قطار‌های سریع‌السیر با سرعت ۳۰۰ کیلومتر مسیر ۱۲۰۰ کیلومتری را می‌پیمایند تا کالا و مسافر را به «فیش‌خابور» در استان دهوک واقع در اقلیم کردستان و سپس به شبکه ریلی ترکیه برسانند تا از آنجا به اروپا برسد. شرکت ایتالیایی PEG این مسیر را طراحی و شرکت فرانسوی Alstom مجری است.

ستاد اجرایی فرمان امام، یکی از بزرگ‌ترین مجموعه‌های اقتصادی ایران است که نه در فهرست شرکت‌های خصوصی جا می‌شود و نه زیرمجموعه نهادهای دولتی. بعد از تشر مقام معظم رهبری به وزیر نفت درخصوص استفاده از ظرفیت های بخش خصوصی ، توجه و تمرکز افکار عمومی به قابلیت ها و داشته های اقتصادی ستاداجرایی فرمان امام جلب شد. ستادی که در شرایط حاضر بی شباهت به ابرکارتل اقتصادی در کشور نیست.

اگر امروز تصمیم گرفته شود ۱۰۰ موضوع و اقدام اساسی در فرایند توسعه کشور فهرست شده و از بین آنها ۵۰ موضوع مهم‌تر انتخاب شده و درنهایت پنج موضوع کلیدی و جدی برگزیده شود، بدون شک موضوع توجه به اقتصاد دریامحور و توسعه سواحل مکران در سبد انتخاب نهایی قرار می‌گیرد.اشتغال‌زایی و تولید ثروت از طریق بهره‌برداری از ظرفیت‌های دریا محور از جمله گردشگری، شیلات، حمل‌ونقل، ترانزیت، بنادر، کشتی‌سازی، بانکرینگ، اوراق کشتی، انرژی‌های تجدیدپذیر، صنایع دارویی، بهداشتی و غذایی از مهم‌ترین تأثیرات بر روی اقتصاد منطقه مکران بشمار می‌روند ، اما به دلیل عدم وجود امکانات لازم و مغفول ماندن استفاده از ظرفیت‌ها بخش عمده‌ای از تجارت منطقه‌ای در بندر دوبی متمرکز شده و این وضعیت در مورد اکثر صنایع دریا محور و منابع دریایی نیز مشابه است.

دکتر رضا داوری‌اردکانی باور دارد متفکری که در رؤیای پدید‌آمدن عهد و عصری دیگر باشد، چه‌بسا با عصر و عهد خود مخالفت کند. بسیاری از متفکران تنها دغدغه‌شان خلق مفاهیمی بوده است تا از عهد و عصر خود فراتر رفته و به انکار وضع موجود دست بزنند. همان‌گونه که دلوز می‌گوید کار فلسفه خلقِ مفاهیم است.

رهبر انقلاب صبح روز سه‌شنبه در دیدار جمعی از تولیدکنندگان و فعالان اقتصادی کشور خاطرنشان کردند رشد نقدینگی باید متوقف بشود. کمااینکه تلاش کردند یک مقداری هم تأثیر داشته و رشد نقدینگی کم شده. یکی از مشکلات کشور رشد نقدینگی است. خب، وقتی که ما در این زمینه به سیاستهای انقباضی رومی‌آوریم، طبیعتاً منابعی که بانکها در اختیار فعالان اقتصادی می گذارند محدود می شود.مسئولیت دولت بهبود فضای کسب و کار است. باید دولت موانع را برطرف کند. و البته حمایت دولت لازم است نظارت دولت هم لازم است. نظارت دولت مطلقا قابل اغماض نیست، اما نظارت غیر از دخالت کردن است.

دولت کانادا اخیرا سیاست جدیدی درباره تامین مالی تحقیقات در زمینه «فناوری‌های حساس» اعلام کرده که نگرانی‌هایی در جامعه آکادمیک در ایران برانگیخته است. بسیاری در شبکه‌های اجتماعی تصور کردند این قانون به معنای تحریم دانشجو‌های دانشگاه‌های ایران است. بر اساس این تصمیم، اگر موسسات آموزشی و دانشگاه‌های کانادایی برای انجام تحقیق روی «فناوری‌های حساس» با بعضی موسسات چینی، ایرانی و روسی در ارتباط باشند، از وام دولتی محروم خواهند شد.